برجسته ترین تحلیلی که در مورد روی کار آمدن احمدی نژاد در سال 84 عنوان میشود این است که آیت الله خامنه ای با انتخاب چهره ای گمنام قصد داشت به مقاصد خود در شطرنج سیاسی ایران برسد، شخصی با سابقه ی نه چندان مطلوب، با انواع مفاسد مالی و اداری (که بعدها این مفاسد حداقل در شهرداری تهران رو شد) بدون حضور بارز در محافل طراز اول سیاسی کشور و... تا شاید این ویژگی های منفی اهرمی برای بازی گردانی آیت الله خامنه ای از طریق این شخص باشد.
این انتخاب به بهترین شکل ممکن و بدون کوچکترین نقصی انجام شد. علاوه براین، مقاصد دیگر نیز محقق شد، پایین کشیدن افراد ذی نفود مانند هاشمی رفسنجانی و ایجاد عرصه ای فراخ برای حکمرانی خود. در آغاز، سیر رسیدن به این اهداف بسیار خوب بود. لکن هرچه جلوتر آمدیم این چهره¬ی گمنام، نامور شد و قدرتمند. کم کم به دنبال به کرسی نشاندن مقاصد سیاسی خود شد. به گونه ای که حتی انتقادات گروه های حامی خود را هم برانگیخت. (به عنوان نمونه ماجرای آقای مشایی)
اما وقایع انتخابات 88 به گونه ای رقم خورد که گروه های راست و شخص رهبری چاره ای جز حمایت از احمدی نژاد را نداشتند. (البته آیت الله خامنه ای هنوز سودای رسیدن به اهدافش را بوسیله¬ی احمدی نژاد در سر میپروراند).
اما پس از انتخابات 88 و تقلب آن، که برای به کرسی نشاندن احمدی نژاد صورت گرفت، گروه ها و شخص رهبر چاره ای جز حمایت بی چون و چرا از احمدی نژاد نداشتند. آیت الله خامنه ای در یک اشتباه استراتژیک ابتکار عمل را به احمدی نژاد سپرد و خود را به یک بازیگر و نه بازیگردان تبدیل کرد.
اصلاح طلبان هم که پیشتر در صحنه ی سیاسی مغلوب شدند. (البته تا این لحظه) و تنها پیروز میدان احمدی نژاد شد.
در تصمیم گیری های اخیر احمدی نژاد هم گاه به صورت غیرعلنی و تایید نشده خبرهایی از مخالفت رهبری شنیده می شود اما این تصمیمات جاری و ساری می شود، و رهبری هم توان سیاسی مخالفت با آنها را ندارد.
دیگر این احمدی نژاد است که ابتکار عمل را به دست دارد، هرچه میخواهد میکند، حتی با مخالفت رهبری. نگارنده معتقد است این موضوع در آینده خود را به صورت آشکار نشان خواهد داد.
در آینده آقای خامنه ای باید شاهد یکه تازی های احمدی نژاد در مقابل خودش باشد. و شاهد باشد که چگونه بچه ماری را که برگزیده بود اژدها می شود.
این انتخاب به بهترین شکل ممکن و بدون کوچکترین نقصی انجام شد. علاوه براین، مقاصد دیگر نیز محقق شد، پایین کشیدن افراد ذی نفود مانند هاشمی رفسنجانی و ایجاد عرصه ای فراخ برای حکمرانی خود. در آغاز، سیر رسیدن به این اهداف بسیار خوب بود. لکن هرچه جلوتر آمدیم این چهره¬ی گمنام، نامور شد و قدرتمند. کم کم به دنبال به کرسی نشاندن مقاصد سیاسی خود شد. به گونه ای که حتی انتقادات گروه های حامی خود را هم برانگیخت. (به عنوان نمونه ماجرای آقای مشایی)
اما وقایع انتخابات 88 به گونه ای رقم خورد که گروه های راست و شخص رهبری چاره ای جز حمایت از احمدی نژاد را نداشتند. (البته آیت الله خامنه ای هنوز سودای رسیدن به اهدافش را بوسیله¬ی احمدی نژاد در سر میپروراند).
اما پس از انتخابات 88 و تقلب آن، که برای به کرسی نشاندن احمدی نژاد صورت گرفت، گروه ها و شخص رهبر چاره ای جز حمایت بی چون و چرا از احمدی نژاد نداشتند. آیت الله خامنه ای در یک اشتباه استراتژیک ابتکار عمل را به احمدی نژاد سپرد و خود را به یک بازیگر و نه بازیگردان تبدیل کرد.
اصلاح طلبان هم که پیشتر در صحنه ی سیاسی مغلوب شدند. (البته تا این لحظه) و تنها پیروز میدان احمدی نژاد شد.
در تصمیم گیری های اخیر احمدی نژاد هم گاه به صورت غیرعلنی و تایید نشده خبرهایی از مخالفت رهبری شنیده می شود اما این تصمیمات جاری و ساری می شود، و رهبری هم توان سیاسی مخالفت با آنها را ندارد.
دیگر این احمدی نژاد است که ابتکار عمل را به دست دارد، هرچه میخواهد میکند، حتی با مخالفت رهبری. نگارنده معتقد است این موضوع در آینده خود را به صورت آشکار نشان خواهد داد.
در آینده آقای خامنه ای باید شاهد یکه تازی های احمدی نژاد در مقابل خودش باشد. و شاهد باشد که چگونه بچه ماری را که برگزیده بود اژدها می شود.
۱ نظر:
سلام
خوش اومدی و چه طوفانی :0
ارسال یک نظر